Benim işim insana odaklı; dolayısıyla etrafımı sürekli gözlemliyorum.
Ve teknoloji bağımlılığının hızla arttığını görüyorum.
Özellikle sosyal medyanın yaygınlaşması cep telefonu bağımlılığının ciddi manada çoğalmasına neden oldu.
Yolda yürürken (navigasyon açık değilken:) bile kafalar aşağıda, telefonlar ellerde ve gözler de ekranlarda…
Sizin için bir kaç öneri sıraladım:
-> Benliğinizi dışarıdan biri gibi gözlemleyin.
-> Ekran süresine dikkat edin ve gün bazında limit belirleyin.
-> ‘Gerçek kendiliğinize’ ve yaşama odaklanın.
-> Duyu organlarınızı tek başına daha çok kullanın. Örneğin gözlerinizi kapatın, dinleyin, fark edin, dinlenin…
-> Dayanabilir ve katlanabilirsiniz. Bağımlılığın ve buna bağlı can sıkıntısının ve arzuların başka farkındalıklar, sosyalleşme ve hobiler ile beraber geçebileceğini unutmayın.
-> ‘Yazılımımız’ da organizmamız da ihtiyaçlarımız da pek kadim ve ikame edilemez durumda.
-> Organik ihtiyaçlar, organik seçimlerle karşılanabilir ve unutmayın; ‘doğal yaşam’ hala en büyük ihtiyacımız…
-> Gün içinde mümkün olabildiği kadar dijital tüketime ara verin; beyninizi uyaranlardan ve dopamin fırtınasından kurtarın.
-> Uyaran bombardımanına ara vermek doğal dengeye ve üretime kapı açar ve psikolojik iyi oluşun can suyudur.
-> İnsan limitli bir canlıdır. İhtiyacı aşan tüketim, yine insanın kendisine zarar verir…
Emrah Yolaç
Klinik Psikolog